Persja - kraina historyczna w Azji Południowo-Zachodniej oraz państwo, które w 1935 zmieniło swą nazwę na Iran. Pierwsze historyczne wzmianki o Persji pochodzą z połowy IX wieku p.n.e. ze żródeł asyryjskich. W tych czasach Persja zajmowała obszary na południe od jeziora Urmia. Persja w VI wieku p.n.e. błyskawicznie rozrosła się do wielkiego państwa obejmującego obszary od śródziemnomorskich wybrzeży Azji Mniejszej do granic Indii i od podnóży Kaukazu do Zatoki Perskiej.
Początki państwowości Persji oraz jej potęgi sięgają dynastii Achemenidów a zwłaszcza jej króla Cyrusa.
Cyrus II Starszy zwany także Wielkim
Żył ok. 599 p.n.e. - 529 p.n.e. król Persji z dynastii Achemenidów. Zjednoczył w ramach swojego imperium wiele ówczesnych państw i narodów. Znany nie tylko z wielkich osiągnięć militarnych, lecz także z tolerancji i sprawiedliwości.
W 550 p.n.e. zjednoczył terytorium plemienne Persów Anszan i jako ich wódz pobił króla Medów Isztuwegu oraz podporządkował sobie plemiona irańskie. W 546 p.n.e. pobił króla lidyjskiego - Krezusa i zajął główną twierdzę Lidii - Sardes. W 539 p.n.e. zajął Babilon pokonując Belusura - biblijnego Baltazara i tworząc największą monarchię ówczesnego świata. Po zdobyciu Babilonu uwolnił Żydów z "niewoli babilońskiej" i zezwolił im na powrót do ziemi ojców oraz na odbudowę świątyni jerozolimskiej. Następnie zaczął zdobywać tereny na północy krańcach swego państwa. Zginął w 529 p.n.e. w czasie walk z Massagetami w pobliżu Jeziora Aralskiego.
Jego syn i następca Kambyzes kontynuował z powodzeniem podboje ojca.
Imię "Cyrus" jest łacińską wersją greckiego Kyros i elamickiego Kurusz.
|
